ΔΩΡΑ

Δώρο για να την πρωτοχρονιά:
Ποίηση: Paul Celan : Φούγκα του θανάτου (από μηκων και μνήμη)
DVD: V for Vendeta, Persepolis
CD: Portishead: third, hot chip: made in the dark,
MGMT: oracular spectacular, Hercules and the love affair.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ...

Δεν μπορεί κανένας να σου πει γιατί αντιδράς όταν είσαι μετανάστης, άνεργος, συνταξιούχος ή της γενιάς των 700 ευρώ. Εκεί πια το θέμα είναι επιβίωσης. Δεν ζεις; Θα αντιδράσεις! Απλό… Τι σε ενδιαφέρει αν δεν γίνονταν αλλιώς ή πιο κόμμα έφταιγε ή τι πήγε στραβά; ¨Από τη στιγμή που δεν μπορείς να ζήσεις δεν έχεις την πολυτέλεια της σκέψης. Εσύ, γιατί τα κόμματα την έχουν και σκέφτονται αυτά για εσένα. Όχι όπως νομίζεις όμως! Για τα μεγάλα είσαι το επόμενο θύμα που θα του τάξουν ότι βρουν για να το κερδίσουν για να παραμείνουν εκεί που βρίσκονται. Για τα μικρά είσαι ο συνοδοιπόρος στον αγώνα που υποτίθεται γίνεται και για εσένα ενώ αυτοί απλώς διατηρούν την ούτως ή άλλως μικρή τους βάση. Οι μεν βγαίνουν και τάζουν πράγματα που στην ουσία δεν διορθώνουν τίποτα γιατί οι διευκολύνσεις δεν είναι πολιτική ούτε στρατηγική επίλυσης ενός προβλήματος. Είναι λαικισμός. Οι δε βάζουν τις φωνές για μια εργάσιμη Κυριακή λες και αυτό είναι το πρόβλημα για να νομίζεις ότι αγωνίζονται για εσένα. Και αυτό είναι λαικισμός. Για εσένα βέβαια δεν αλλάζει τίποτα. Απλώς θα βρεθείς στη μέση της κομματικής αηδίας.
Όταν βέβαια δεν ανήκεις σε αυτές τις κατηγορίες (όπως εγώ) η σκέψη προηγείται της αντίδρασης –και καλά κάνει. Σε πολλές περιπτώσεις η σκέψη είναι αυτή που θα σε οδηγήσει στην αντίδραση, ενώ σε άλλες στην σύγχυση. Τώρα βρισκόμαστε και στις δύο. Ωραία!
Δυστυχώς ο ανθρώπινος πολιτισμός έχει ακόμα πολλά προβλήματα να αντιμετωπίσει πριν ασχοληθεί με τα πολιτικά προβλήματα επί ίσοις όροις. Για την ώρα τον ξεπερνάνε γκελάρουν και πέφτουν στα μούτρα του με δύναμη. Δεν έχουμε ξεπεράσει ούτε στο ελάχιστο τα υπαρξιακά και δεν έχουμε αφομοιώσει σε κανένα βαθμό τα όποια επιτεύγματα του πολιτισμού μας. Είναι αστείο να θεωρούμε ότι μπορούμε να καταφέρουμε κάτι στην κατάστασή μας. Αν οι ιδανικοί άνθρωποι λειτουργούσαν με το χειρότερο πολίτευμα που υπάρχει η κατάσταση τους θα ήταν πολύ καλύτερη από την δική μας. Αν εμείς πάλι λειτουργούσαμε με βάση το τέλειο (υποθετικά πάντα) πολίτευμα θα φτάναμε στο σημερινό σημείο σε χρόνο μηδέν. Γιατί στο κάτω κάτω όλα τα ‘’πολιτικά’’ προβλήματα έχουν τη ρίζα τους στα υπαρξιακά. Η συμπεριφορά όλων μας πηγάζει από τα άγχη μας για την ζωή αλλά κυρίως από το άγχος του θανάτου μας και πως το αντιμετωπίζουμε ( ή το αποφεύγουμε ). Δεν μπορείς βέβαια να προσπαθείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου ξέχωρα από το περιβάλλον σου. Δεν μπορείς να κατανοήσεις την θέση σου χωρίς σημείο αναφοράς. Ειδικά όταν αυτή η ‘’αναφορά’’ πάει κατά διαόλου… ( Εξάλλου είπαμε η σκέψη, η αναζήτηση της αλήθειας, η φιλοσοφία είναι πολυτέλειες για κάποιους ανθρώπους )
Η κατάσταση δείχνει ότι θα πέσουμε στα σκατά όπως και να έχει και οι υπεύθυνοι για αυτό θα είμαστε εμείς. Οπότε τι κάνουμε; Βυθιζόμαστε στη κυνικότητα , αγνοούμε τους γύρω μας και ζούμε τη ζωή μας σαν να ήταν θεατρική παράσταση μέχρι να μας ακουμπήσει το πρόβλημα, αν δεν το έχει κάνει ήδη; Εγώ προτείνω να πέσουμε στα σκατά προσπαθώντας για κάτι καλύτερο. Ίσως τελικά αυτή η εμπειρία να είναι ο καταλύτης. Ίσως αυτά τα σκατά να είναι τελικά καλοδεχούμενα και να είναι αυτό που μας λείπει για να μας κατανοήσουμε. Πάντα προσπαθώντας, γιατί η πρόθεση κρίνει την ποιότητα της εμπειρίας που θα αποκομίσεις τελικά –ότι και αν κατάφερες. Οπότε παίδες καλά σκατά!! Η μάλλον λόγω των ημερών λέω να μετατρέψω την κυνικότητα σε ευγένεια οπότε:
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ !!!! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !!

Ηθικό δίλημμα ;

Υποθέτοντας (τελείως αυθαίρετα είναι η αλήθεια) ότι η τάξη είναι μια επιθυμητή κατάσταση για όλους, δεν θα ήταν σωστό συγχρόνως να υποθέσουμε ότι υπάρχει και ένα ηθικό δίλημμα ως προς το ποιο είναι το σημείο που δικαιούται η αστυνομία να φτάσει για να την επιτύχει; Θεωρητικά η αστυνομία ενεργεί για να προστατέψει τον πολίτη. Τα πράγματα όμως γίνονται μύλος όταν ο ένας πολίτης στρέφεταί εναντίον του άλλου πολίτη. Αλήθεια τι γίνεται αν οι μισοί πολίτες κινηθούν εναντίων των άλλων μισών; Ποιος έχει δίκιο; Αν ήταν περισσότεροι αυτοί που επιτίθονταν; Η αστυνομία πρέπει να είναι στην υπηρεσία του πολίτη (λέμε τώρα) και να δέχεται από αυτόν την εντολή προστασίας του. Αν λοιπόν κάποιοι πολίτες θεωρήσουν ότι απειλούνται από άλλους πολίτες (ή από τις επιλογές τους)είτε από το κράτος είτε από τους θεσμούς και αποφασίσουν να ‘επιτεθούν’ τότε η αστυνομία επεμβαίνοντας δεν ενεργεί εναντίων του πολίτη που επίσης προστατεύει; Ούτως η άλλως όμως η βία είναι λάθος και κανείς σε αυτή την περίπτωση δεν στρέφεται εναντίων της σωματικής ακεραιότητας άλλου πολίτη. (εκτώς των αστυνομικών) Η αντίδραση γίνεται εναντίων των συμβόλων, των εκφραστών όπως(και κυρίως) των οργάνων της τάξης. Παρόλα αυτά το νεράτζι και η πέτρα σε συγκεκριμένες συνθήκες μπορεί να είναι η άμυνα και όχι η επίθεση. Ας σκεφτούμε τι προκαλεί την αντίδραση σε αυτή τη κατάσταση και αν αφήνονται οι αγανακτησμένοι πολίτες να την εκφράσουν. Γιατί σε αυτή την κατάσταση όπως ενεργεί η αστυνομία μπορούμε να πούμε ότι θεωρεί ότι προστατεύει τον πολίτη από τον ίδιο του τον εαυτό…
Η απάντηση σε όλα αυτά θα έπρεπε να είναι η εξής: αντέδρασε μέσω των στοιχειωδών εργαλείων της δημοκρατίας. Τώρα σοβαρά, πιστεύει κανείς σε αυτό που μόλις είπα; Έχει μείνει τίποτα όρθιο που να λειτουργεί με βάση το σκοπό που δημιουργήθηκε; Πως αντιδράς σε αυτό;
Ακόμα και αν τα παιδιά που αντιδρούν , όπως ακούω συχνά , δεν κατανοούν τις πράξεις τους ή ακόμα και αν είναι κατευθυνόμενα, υπάρχει κανείς που να διαφωνεί ότι στις καταστάσεις που ζούμε αρμόζει μια εξέγερση; Εντάξει και εγώ θα ήθελα οι φοιτητές να είχαν διαμαρτυρηθεί πολύ πριν το ζήτημα με την Γιαννάκου και να απαιτούσαν αποκομματοποίηση των σπουδών τους. Και εγώ θα ήθελα τους εργαζόμενους να έχουν καταλάβει την ΓΣΕΕ πολύ πριν τους αναρχικούς και να πέταγαν έξω τα κομματόσκυλα που ενεργούν όπως τους καπνίσει στο όνομα του συνδικαλισμού τους. Και εγώ θα ήθελα…και …και…και εκεί αποδεικνύεται το πρόβλημα! Όλοι θα θέλαμε όλα να ήταν αλλιώς, αλλά δεν είναι! Πως αντιδράς σε αυτό;
Η καταστολή είναι η απάντηση σε όλα για ένα διεφθαρμένο κράτος. Να αποκατασταθεί η τάξη για να συνεχίσουμε τη δουλίτσα μας…Αυτοί που διαμαρτύρονται δεν ακούγονται γιατί καταστέλονται. Σε αυτό μήπως ξέρεις πως αντιδράς; Αν είσαι παιδάκι στην Παλαιστίνη και πέφτουν επάνω σου ρουκέτες πάλι πρέπει να σε ενδιαφέρει η τάξη; Αν είσαι διαδηλωτής την δεκαετία του ’70 στο Ιραν του Χομεινί; Το ότι οι πολιτικοί μας λένε ότι το νούμερο ένα πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι να αποκατασταθεί η τάξη αποδεικνύει ότι δεν τους ενδιαφέρει τι προκαλεί την οργή του κόσμου, είναι απλώς έτοιμοι να το παραβλέψουν για…να συνεχίσουν τη δουλίτσα.
Σου έχει μείνει κανένα δημοκρατικό εργαλείο και δεν το ξέρω;
Αλήθεια αν τα σπασίματα και τα καψίματα περιορίζονταν σε σύμβολα, όπως βουλή, μνημείο άγνωστου στρατιώτη, μητρόπολη, τράπεζες κ.τ.λ. θα στενοχωριόμασταν;
Αν δεν έσπαγαν κάποιοι, οι πολιτικοί θα μιλούσαν για τη σοβαρότητα της κατάστασης ή απλώς θα ήταν άλλη μια διαλυμένη διαδήλωση;
Αν ορισμένοι δεν αντιδρούσαν βίαια ενάντια στα ΜΑΤ σε πόση ώρα θα διαλύονταν μια άβολη για την κυβέρνηση διαδήλωση; Το οτι μας φαίνονται έστω και λίγο λογικές οι παραπάνω ερωτήσεις δείχνει πόσο έχει πάρει την κάτω βόλτα η κονωνία μας. Η βία φέρνει βία και η δράση αντίδραση, αν δεν θυμόμαστε τα χαρακτηριστικα της δράσης ας αναλύσουμε τα χαρακτηριστικά της αντίδρασης και θα καταλάβουμε...

Υ.Γ.: Επίσης όλοι ξέρουμε ότι μέσα στους αναρχικούς στις διαδηλώσεις κρύβονται από πλιατσικολόγους και χούλιγκαν μέχρι ασφαλίτες. Αυτοί σπάνε βιτρίνες μαγαζιών. Αυτούς συμφέρει…Και στο κάτω κάτω δεν θα συζητήσουμε για βιτρίνες σαν να ήταν το σημαντικότερο πρόβλημα. Αν θές κάνε την πρόσθεση ομόλογα συν μίζες στη siemens συν βατοπέδι και διαίρεσέ τα δια 11.000.000 να δεις πόσες βιτρίνες σου έσπασαν αυτοί!

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ

Δυσκολεύομαι να κατανοήσω την εξής φράση: Οι νέοι σήμερα δεν έχουν ιδεολογίες και αξίες και αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα!! Κατ’ αρχάς αν μια ιδεολογία ή μια αξία δεν αντέχει στο χρόνο τότε ίσως δεν της άξιζε να αντέξει… Όταν κάποιος διαμαρτύρεται χωρίς σαφή προσανατολισμό και χωρίς κατεύθυνση σημαίνει ότι διαμαρτύρεται εναντίων των εκφραστών των ιδεολογιών και των αξιών και ότι αυτοί συμβολίζουν και δεν σημαίνει ότι αδυνατεί να βάλει ο ίδιος αξίες στη ζωή του. Είναι πολύ βαθύτερο και δεν καταδεικνύει κανενός είδους κενότητα.
Δεύτερον: δυσκολεύομαι να κατανοήσω αυτούς που λένε ότι λείπει από κάποιον η από μια γενιά τα ιδανικά επειδή δεν είχαν Χούντα ή Κατοχή!! Δεν ήξερα ότι τελικά αυτά είναι καλοδεχούμενα γεγονότα! Μα αν χρειάζομαι κάτι τέτοιο για να ξυπνήσω τότε δεν μου αξίζει να ξυπνήσω… Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν έχεις άλλη επιλογή, παίζεις την ζωή σου. Οι άλλες περιπτώσεις είναι ύπουλες. Είναι αυτές που χρειάζεται να απαλλαγείς από τις ιδεολογίες, τα κόμματα, την τάξη, τους νόμους, το βόλεμα… Γιατί εναντιώνεσαι και σε ένα κομμάτι του εαυτού σου που είναι βολεμένο. Δεν σε οδηγεί νοοτροπία ή πιστεύω, έχεις υπερβεί τον εαυτό σου. Είναι ανώτερο.
Σε μια υποθετική κοινωνία που τα περισσότερα προβλήματα θα είχαν λυθεί σε πια ιδεολογία θα πιστεύαμε; Εξ’ ονόματος ποιανής θα αγωνιζόμασταν; Η αλήθεια είναι ότι δεν θα είχαμε λόγο. Μήπως θα είχαμε έτσι μειωμένο ενδιαφέρον για την ζωή γενικότερα; Μήπως έτσι οι ιδεολογίες γίνονται απλώς οχήματα για μια προσπάθεια η οποία σαφώς αξίζει αλλά συγχρόνως αφαιρεί από τις ιδεολογίες την θρησκευτικότητά τους. Δεν είναι κακό να μάχομαι χωρίς την ιδεολογία (παρότι και αυτή η άποψη ιδεολογία είναι) γιατί πολύ απλά βάζω τα πράγματα στην θέση τους. Αφαιρώ την ιερότητα και κατανοώ καλύτερα τον εαυτό μου. Είναι ανώτερο, αν και στενάχωρο.
Δεν χρεώνω βέβαια αυτή την λογική σε κανένα. Δεν λέω ότι ενεργεί κάποιος σε αυτή την εξέγερση έτσι. Απλώς ίσως θα μπορούσε να ξεκινήσει κάτι τώρα γιατί το έδαφος φαίνεται πρόσφορο και γιατί τα συναισθήματα σε πολλούς είναι παρόμοια χωρίς να κατανοούμε την ρίζα τους. Γι’αυτό πολλοί αισθανόμαστε χαμένοι αυτές τις μέρες. Ίσως πρέπει να επανεφεύρουμε έναν διαφορετικό ορισμό για την λέξη εγωισμός. Ένας εγωισμός που θα κινείται με αντίθετη φορά. Δεν θα σκεφτόμαστε τον εαυτό μας εις βάρος της κοινωνίας αλλά θα σκεφτόμαστε το αυτό μας και μέσα από εμάς θα βελτιώνεται η κοινωνία. Η κοινωνία θα ακολουθεί… Ο καθένας θα ενεργεί ανεξάρτητος γνωρίζοντας ότι το καλό της κοινωνίας είναι το δικό του καλό. ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ.